ΕΠΩΝΥΜΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Η Επεξήγηση των επιθέτων του χωριουΑγίου Προδρόμου

Το χωριο Άγιος Πρόδρομος, βρίσκεται στην κεντρική Χαλκιδική.---- Απέχει από την πρωτεύουσα, τον Πολύγυρο, μόλις 14 km. και από την Θεσσαλονίκη 50 km.----
 Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, το χωριό κατοικείται από 452 κατοίκους, οι οποίοι ως επί το πλείστον ασχολούνται με την γεωργία, την κτηνοτροφία, την εστίαση και τουρισμό, ή εργάζονται στα μεταλλεία Γερακινής (και παλαιότερα στου Βάβδου).
Η γραφική τοποθεσία στην οποία είναι χτισμένος ο Άγιος Πρόδρομος, με τον Ρεσετνικιώτη (Ολύνθιο) ποταμό να διαρρέει το χωριό, τα παραδοσιακά σπίτια και την αναπαλαιωμένη εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (χτισμένη το 1851), το καθιστούν πόλο έλξης πολλών επισκεπτών.----


Επεξήγηση των επιθέτων του Αγίου Προδρόμου

Η συγκεκριμένη ανάρτηση  ειναι μία προσπάθεια επεξήγησης των επωνύμων (επιθέτων) των κατοίκων του Αγίου Προδρόμου, όπως και η κατηγοριοποίησή τους σε ομάδες, ανάλογα με την έννοιά τους.
Τα επώνυμα μπορούν να διακριθούν σε 6 κατηγορίες: πατρωνυμικά, μητρωνυμικά, ανδρωνυμικά, εθνικά, επαγγελματικά και παρωνύμια.

Πατρωνυμικά

Τα πατρωνυμικά επώνυμα σχηματίζονται από ένα βαπτιστικό όνομα (στην ονομαστική ή στην γενική) στο οποίο προστίθενται παραγωγικά επιθήματα (καταλήξεις), π.χ. Γεώργιος - Γεωργάκης, Γεωργούλης, Γεωργόπουλος κτλ. Υπάρχουν βέβαια και τα σύνθετα, όπου μπροστά από το όνομα προστίθεται και κάποια ιδιότητα, π.χ. Μακρυγιάννης (Μακρής + Γιάννης). Επίσης υπάρχουν και μερικά επώνυμα που βασίζονται σε βαπτιστικά κάποιας ξένης γλώσσας με την οποία ήρθε σε επαφή η γλώσσα μας στο πέρασμα των αιώνων. Στην κατηγορία αυτή υπάρχουν ή υπήρξαν στο χωριό τα εξής επώνυμα:

α) Απλά

1) Αβράμης, Αβραμίδης, Αβραμούδης: Προέρχεται από το βαπτιστικό όνομα Αβραάμ, ή όπως αναφέρεται στον ελληνικό χώρο (κυρίως στην Ήπειρο) Αβράμης. Επί τουρκοκρατίας, αβράμηδες, αβραμίκοι ή ουβριοί λέγονταν και οι Εβραίοι, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση το επίθετο συνδέεται με το όνομα Αβράμης και όχι με την καταγωγή ή εθνική ταυτότητα.
2) Αδάμου, Αδαμούδης: Από το βαπτιστικό Αδάμ ή Αδάμος, όπως πολύ συχνά ακούγεται στην Ήπειρο. Το όνομα έχει αρβανίτικη προέλευση.
3) Αυγέρος, Αυγέρης: Προέρχεται από το όνομα Αυγερινός ή Αυγέρος.
4) Γέργου: Πιθανόν προέρχεται από το όνομα Γιώργου (του Γεωργίου δηλαδή), το οποίο με το πέρασμα του χρόνου έγινε Γέργου.
5) Γεωργακούδης: Σχηματίζεται από το όνομα Γεωργάκης και την υποκοριστική κατάληξη -ούδης, σημαίνει δηλαδή "ο μικρός Γεωργάκης". Με καταγωγή από τα Σανά.
6) Γιαννακούδης: Παρόμοιο με το προηγούμενο, σχηματίζεται από το όνομα Γιαννάκης και την υποκοριστική κατάληξη -ούδης.
7) Γούσιος: Προέρχεται μάλλον από το βαπτιστικό όνομα Γεώργιος, όπως ακούγεται στην ηπειρώτικη διάλεκτο, δηλαδή Γούσιος, Γούσιας. Έχουν καταγωγή από την Γαλάτιστα.
8) Γραμμένος, Γραμμενόπουλος: Προέρχεται από το όνομα Γραμμένος. Το επίθετο Γραμμενόπουλος μετασχηματίσθηκε από το Γραμμένος, με την προσθήκη της κατάληξης -όπουλος, που δηλώνει "το παιδί του Γραμμένου" και όχι καταγωγή από την Πελοπόννησο.

9) Δημητριάδης: Προέρχεται από το βαπτιστικό Δημήτρης, συμπληρωμένο από την κατάληξη -άδης, που παραπέμπει σε ποντιακή ή μικρασιατική καταγωγή.
10) Διαβάτης: Προέρχεται από το βαπτιστικό όνομα Διαβάτης.
11) Ευαγγελινός: Προέρχεται από το βαπτιστικό όνομα Ευάγγελος και την κατάληξη -ινός. Μάλιστα στην συγκεκριμένη περίπτωση το αρχικό όνομα (αν δεν κάνω λάθος) ήταν Βαγγελικός (και το επίθετο Κουργιαννάκης), και άλλαξε στο πιο εύηχο Ευαγγελινός.
12) Ζαχαρίας: Προέρχεται από το βαπτιστικό όνομα Ζαχαρίας.
13) Θωμάς: Από το βαπτιστικό όνομα Θωμάς. Με καταγωγή από την Νικήτη.
14) Κυριάκος: Προέρχεται από το ομώνυμο βαπτιστικό.
15) Κώνστας: Επώνυμο που προήλθε από το βαπτιστικό όνομα Κωνσταντίνος ή λαϊκότερα Κώστας.
16) Κώστας: Επώνυμο που προήλθε επίσης από το βαπτιστικό όνομα Κώστας.
17) Μανωλάκης: Προέρχεται από το όνομα Μανώλης και την υποκοριστική κατάληξη -άκης.
18) Μαναζής: Προέρχεται μάλλον από το βαπτιστικό όνομα Μανασής, που αναφέρεται στην Π. Διαθήκη. Παλαιότερα ήταν κλασικό όνομα ιερωμένων και μοναχών.
19) Μιχαλούδης: Από το βαπτιστικό Μιχάλης και την υποκοριστική κατάληξη -ούδης.
20) Μοσχόπουλος: Από το βαπτιστικό Μόσχος και την κατάληξη -όπουλος. Ίσως να πρόκειται και για τοπωνυμικό επώνυμο, που δηλώνει καταγωγή από την Μοσχόπολη της Β. Ηπείρου.
21) Μοσχούδης: Προέρχεται από το όνομα Μόσχος και την κατάληξη -ούδης.
22) Μπουρδούκης: Προέρχεται από το τούρκικο όνομα Burduk.
23) Ντασιούδης: Από το βαπτιστικό όνομα Αναστάσιος (Τάσος ή όπως λέγεται στην περιοχή Ντάσος ή Ντάσιος) και την κατάληξη -ούδης.
24) Σταυρούδης: Από το βαπτιστικό Σταύρος και την υποκοριστική κατάληξη -ούδης.
25) Στεργιανός: Προέρχεται από το όνομα Στεργιανός, συνώνυμο του Αστερίου ή Στέργιου. Σημαίνει επίσης και τον στεριανό (τον ηπειρωτικό, όχι νησιώτη). Με καταγωγή από την Παλαιόχωρα.
26) Στουγιαννούδης: Βασίζεται στο σλαβικής ρίζας όνομα Στόγιαν ή ελληνιστί Στογιάννης και στην κατάληξη -ούδης. Ίσως υποδηλώνει καταγωγή από την Αν. Ρωμυλία.
27) Χρυσάφης: Από το όνομα Χρυσάφης. Μπορεί να καταχωρηθεί και στην κατηγορία των παρωνυμίων, καθώς το όνομα Χρυσάφης προέρχεται από τη λέξη χρυσός. Με αυτό το επίθετο υπάρχουν οικογένειες και στον Γεροπλάτανο, οι οποίες προέρχονται από το κατεστραμμένο προ της επαναστάσεως του 21' χωριό Λιάσκοβη.
28) Χρυσαφούδης: Προέρχεται επίσης από το όνομα Χρυσάφης με την κατάληξη -ούδης. Επίσης μπορεί να καταχωρηθεί στην κατηγορία των παρωνυμιών.

β) Σύνθετα

1) Γεροβασίλης: Σχηματίζεται από την λέξη γέρος + Βασίλης.
2) Καραμανώλης: Σχηματίζεται από την τουρκική λέξη kara, που σημαίνει μαύρος και το βαπτιστικό όνομα Μανώλης.
3) Κουργιαννάκης: Σαν δεύτερο συνθετικό έχει το βαπτιστικό Γιαννάκης. Το πρώτο συνθετικό προέρχεται είτε από την λέξη κύριος (κυρ Γιαννάκης δηλαδή), είτε από την τουρκική λέξη kurus = γρόσι. Με την δεύτερη αυτή έννοια υπάρχει στην Βοιωτία επώνυμο Κορόγιαννος. Επίσης στην Αρναία διασώζεται τραγούδι "Η Κουργιαννάκινα", το οποίο έχει δημοσιευθεί σε προηγούμενη ανάρτηση.
4) Μαυρογιάννης: Σχηματίζεται από την λέξη μαύρος + Γιάννης.
5) Παπαθανασίου: Σχηματίζεται από το επαγγελματικό παπάς + Αθανασίου, Αθανάσιος.
6) Παπαμανώλης: Από το επαγγελματικό παπάς + το βαπτιστικό Μανώλης.
Μητρωνυμικά

Τα μητρωνυμικά επώνυμα βασίζονται στο όνομα της μητέρας, π.χ. Κώστας Γιαννούλας (ο Κώστας της Γιαννούλας). Οι λόγοι για τους οποίους επιβάλλεται το μητρωνυμικό αντί του πατρωνυμικού είναι πολλοί και ποικίλοι. Αυτό συμβαίνει π.χ. όταν η μητέρα είναι ξακουστή στην κοινωνία λόγω της δραστηριότητας και της προσωπικότητάς της, της καταγωγής της, λόγω μακρόχρονου ξενιτεμού του πατέρα ή χηρεία της μητέρας κλπ. Επίσης ένας σώγαμπρος μπορεί να πάρει το όνομα της γυναίκας του π.χ. Μάρως (Μάρως ή Μαρόπουλος) ή της πεθεράς του.
Πάντως ακόμη και στις μέρες μας χρησιμοποιούνται έντονα τα μητρώνυμα, όταν γίνεται περιγραφή κάποιου, π.χ. ο Δημητράκης της Ειρήνης, ο Κώτσος της Κατίνας κτλ.
Στον Άγιο Πρόδρομο έχουμε τα εξής, τα οποία μάλλον προέρχονται από μητρώνυμα:
1) Ανοιξούδης: Από το μητρώνυμο Ανοιξούδα.
2) Αχτινούδης: Προέρχεται από το μητρώνυμο Αχτίνα ή Αχτίνω.
3) Δαφνής: Μάλλον από το μητρώνυμο "της Δάφνης". Κατάγονται από τον Βάβδο.
4) Κοκκώνης, Κοκόνης: Μάλλον από το όνομα Κοκκώνα, της Κοκκώνας.
5) Μορφουλάς: Πρόκειται μάλλον για μητρωνυμικό και προέρχεται από το όνομα Μορφούλα.
6) Μπετσιάς: Ίσως από το όνομα Μπέτσιω ή το όνομα Μπίτσιος (Δημήτριος στα Ηπειρώτικα). Στην Γαλάτιστα υπάρχει όνομα Αβραμπεκίνα, που λαϊκά ονομάζεται Μπέτσιω. Όμως το βαπτιστικό όνομα Αβραμπεκίνα με την σειρά του προέρχεται από το παλαιό αντρικό όνομα Αβράμπεκης, δηλαδή Αβραμπεκίνα = η γυναίκα του Αβράμπεκη. Ίσως πάλι να προέρχεται από την λέξη μπιτσιός, που στην Ήπειρο σημαίνει τον μικροκαμωμένο και με αυτήν την έννοια τοποθετείται στα παρωνύμια.
7) Παγωνούδης: Το επίθετο αυτό είτε πρόκειται για μητρωνυμικό (της Παγώνας + κατάληξη -ούδης), είτε πρόκειται για παρωνύμιο και προέρχεται από το παγώνι. Άλλωστε είναι πολύ συχνά τα επίθετα που προέρχονται από ονόματα ζώων, π.χ. Αλεπουδέλης, Μόσχος κτλ.
8) Τριγωνάς: Επίσης το επίθετο αυτό είτε είναι μητρωνυμικό (της Τριγώνας), είτε πρόκειται για παρωνύμιο και προέρχεται από το όνομα του πουλιού τριγώνι.
Επαγγελματικά
Τα επαγγελματικά ονόματα δήλωναν αρχικά επάγγελμα ή αξίωμα, αλλά γρήγορα καθιερώθηκαν σαν επώνυμα, καθώς διευκόλυναν την διάκριση ατόμων ή κλάδων οικογενειών με το ίδιο όνομα στις μικρές κλειστές κοινωνίες.
Στον Άγιο Πρόδρομο έχουμε τα εξής:
α) Επάγγελμα
1) Βακάλης, Μπακάλης: Αυτός που διαθέτει μπακάλικο.
2) Βατσέρης, Μπατζιέρης: Προέρχεται από το ιταλικό banchiere, που σημαίνει τραπεζίτης. Η κατάληξη επωνύμων σε -ιέρης είναι συνηθισμένη σε βενετοκρατούμενες ή ιταλοκρατούμενες περιοχές, π.χ. στο Ιόνιο.
3) Δρυστάρης, Ντρυστάρης: Κάτοχος ή χειριστής ντρύστας. Οι ντρύστες ήταν αυτόματα συστήματα πλυσίματος με πολλά ξύλινα ρόπαλα, που κινούνταν με την βοήθεια του νερού των ποταμών, όπως οι νερόμυλοι. Κατάγονται από τον Βάβδο.
4) Καηδατζής: Ο παίκτης του μουσικού οργάνου γκάιντα. Με αυτό το επίθετο συναντάται στο χωριό μας ένα μόνο άτομο στις αρχές του 20ου αιώνα.
5) Κατσίκας ή Κατσικάρης: Ο βοσκός αιγών, σε αντιδιαστολή με τον προβατάρη που είναι των προβάτων, τον γρουνάρη των χοίρων κτλ.
6) Κεχαγιάς: Στα τούρκικα kehya είναι ο προϊστάμενος, ο αντιπρόσωπος. Βέβαια στην ντοπιολαλιά κεχαγιάς ονομαζόταν ο κάτοχος πολύ μεγάλου κοπαδιού, συνήθως αρκετά πλούσιος, που διέθετε και υποτακτικούς για την βοσκή του κοπαδιού. Με καταγωγή από το Στρατώνι.
7) Μισουράς: Αυτός που κατασκευάζει μισούρες (βυζαντινό μίσσος, μίσσον), δηλαδή βαθειά χωμάτινα πιάτα. Ίσως όμως να προέρχεται και από το βλάχικο ρήμα misuru που σημαίνει μετράω.
8) Μυλωνάς: Ο κάτοχος νερόμυλου, ο μυλωθρός.
9) Σαμαράς: Ο κατασκευαστής σαμαριών.
10) Σαράφης: Προέρχεται από την αραβική λέξη saraf που σημαίνει τραπεζίτης, αργυραμοιβός. Την λέξη αυτή πήραν ως δάνειο οι Τούρκοι και στην συνέχεια εμείς.
11) Τσαβδαράς, Τζαβδαράς, Τζιαβδαράς: Çavdar στα τούρκικα σημαίνει σίκαλη. Σημαίνει δηλαδή τον καλλιεργητή αυτού του δημητριακού.
12) Χαλικιάς: Προέρχεται ίσως από την λέξη χαλίκι, και υποδηλώνει το επάγγελμα αυτού που επεξεργάζεται χαλίκια για οικοδομικούς σκοπούς. Μία άλλη εκδοχή είναι η καταγωγή από τον οικισμό "Χαλικιά Βάττα" του διαμερίσματος Κοτρώνας του Ν. Λακωνίας (πληρ. Βασιλείου Χαλικιά). Πάντως από τον 15ο αιώνα εμφανίζεται αυτό το επώνυμο στα ενετικά αρχεία της Κέρκυρας, απ' όπου κατάγεται και η εν λόγω οικογένεια.
13) Χαλκιάς: Επίσης προέρχεται από το επαγγελματικό "χαλκιάς", σιδεράς.
β) Αξίωμα
1) Οικονόμου: Επαγγελματικό επώνυμο που προσδιορίζει συνήθως εκκλησιαστικά αξιώματα. Οικονόμος είναι ο επιφορτισμένος με την φροντίδα του ναού.
2) Σατραζάνης: προέρχεται από την οθωμανική λέξη Sadr-i Azam (ή στα σύγχρονα τουρκικά sadrazam) που σημαίνει "Μεγάλος βεζίρης". Μάλλον βέβαια πρόκειται για παρωνύμιο.
Τοπωνυμικά

Τα τοπωνυμικά επώνυμα αντλούν το όνομά τους από τον τόπο καταγωγής των ανθρώπων που φέρουν αυτά. Στον Άγιο Πρόδρομο έχουμε τα παρακάτω:
1) Καζλάρης: Οι Καζλάρηδες του Αγίου Προδρόμου προέρχονται από την γειτονική Γαλάτιστα. Όμως οι Καζλάρηδες της Γαλάτιστας κατάγονται από την Πτολεμαϊδα (Kailar στα τούρκικα, και Καϊλάρια στην εξελληνισμένη μορφή). Το Καϊλάρης έγινε με τα χρόνια Καζλάρης, μερικοί όμως είχαν κρατήσει στην Γαλάτιστα το προηγούμενο επίθετο Κοκκοράκης.
2) Καλαμαρινός, Καλαμαριανός: Αυτός που κατάγεται από την περιοχή της Καλαμαριάς. Καλαμαριά ονομαζόταν από τον 10ο ακόμη αιώνα το νοτιοδυτικό τμήμα της Χαλκιδικής χερσονήσου, από τα σημερινά Ν. Μουδανιά μέχρι έξω από την ανατολική είσοδο της Θεσσαλονίκης.
3) Κρανιώτης: Αυτός που κατάγεται από την Κρανιά. Δεν γνωρίζουμε όμως από πιο χωριό Κρανιά, μια και υπάρχουν πάρα πολλά με αυτό το όνομα στην Ελλάδα.
4) Μωραϊτης: Αυτός που κατάγεται από τον Μωριά, δηλαδή την Πελοπόννησο.
5) Περπερής: Αυτός που κατάγεται από το Πέρπερι της Μικράς Ασίας. Απ' όσο γνωρίζω το προηγούμενό επίθετο της οικογένειας Περπερή ήταν Βελισσαρίδης.
6) Τσίγγανος: Μάλλον το επίθετο αυτό παραπέμπει σε καταγωγή από το χωριό Τσιγγανάδες (σημερινή Ν. Γωνιά). Διασώζεται σαν επίθετο και στην Κασσάνδρα.
7) Χανιώτης: Με αυτό το επίθετο διασώζεται στο χωριό μας ένα άτομο στις αρχές του 20ου αιώνα. Δηλώνει την καταγωγή είτε από τα Χανιά της Κρήτης, είτε από την σημερινή Χανιώτη, που παλαιότερα ονομάζονταν "ο Χανιώτης".
Εθνικά
Τα εθνικά επώνυμα, προσδιορίζουν ξένους λαούς, και αρχικά πρέπει να ήταν παρατσούκλια, όπως π.χ. Αμερικάνος (Έλληνας μετανάστης στην Αμερική) ή ελληνικές ή ξένες φυλετικές ομάδες. Στο χωριό έχουμε ή είχαμε τα εξής:
1) Αλβανός: Με καταγωγή από την Αλβανία ή την Β. Ήπειρο.
2) Βλάχος, Βλάχου: Στο χωριό μας εμφανίζονται με αυτό το επίθετο 3 άτομα στις αρχές του 20ου αιώνα. Πρόκειται μάλλον για Βλάχους κτηνοτρόφους που έφερναν τα κοπάδια τους στην Χαλκιδική και στο χωριό μας. Αργότερα πρέπει να έφυγαν για τον τόπο τους, μια και σήμερα δεν διασώζεται αυτό το επίθετο.
3) Εγγλέζος, Ιγγλέζος, Ιγγλέζου: Μάλλον προέκυψε από την διαμονή κάποιου πρόγονου στην Αγγλία, ή το πιθανότερο από την απόκτηση αγγλικής υπηκοότητας, πράγμα πολύ συνηθισμένο την εποχή της τουρκοκρατίας στην Β. Ελλάδα. Επίθετο Ιγγλέζος υπάρχει στην Σκόπελο ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα, πριν την επανάσταση του 21'.
4) Καραγκούνης: Καραγκούνηδες ονομάζονταν οι κάτοικοι του θεσσαλικού κάμπου.
Αυτά που προέρχονται από παρωνύμια
Τα επίθετα που προέρχονται από παρωνύμια (παρατσούκλια ) αποτελούν τον κύριο όγκο των επωνύμων και προέρχονται από χαρακτηρισμούς των παρονομαζομένων που βασίζονται σε σωματικές, πνευματικές, ηθικές και άλλες ιδιότητες. Πολλές φορές είναι δύσκολο να εξακριβωθεί η προέλευσή τους. Στην κατηγορία αυτή υπάρχουν τα εξής επώνυμα:

α) Σωματικές ιδιότητες, χαρακτηριστικά

1) Βερβάτης, Μπερμπάτης: Στα βλάχικα birbatu σημαίνει άντρας, αρσενικός. Ίσως το επώνυμο σημαίνει ανδροπρεπής. Συναντάται και στα αρβανίτικα. Ίσως πάλι να δηλώνει και την καταγωγή, μια και στον Νομό Αργολίδος υπήρχε χωριό με το όνομα Μπερμπάτι (σημ. Πρόσυμνα).
2) Καράς, Καρράς: Στα τούρκικα kara σημαίνει μαύρος, μαύρο.
3) Μακρής: Ο ψηλος άνθρωπος, ο μακρύς.
4) Μαύρος: Ο σκουρόχρωμος άνθρωπος ή σε άλλες περιπτώσεις ο ταλαιπωρημένος, κακόμοιρος (όπως λέμε π.χ. η μαύρη μοίρα μου).
5) Μπετσιάς: Βλ. μητρωνυμικά επίθετα παραπάνω.
6) Οζούνης, Ουζούνης: Στα τουρκικά uzun σημαίνει ψηλός, μακρύς.
7) Σιαρλής, Σερλής: Στα τουρκικά şiar είναι το σημάδι, και şiarli ο σημαδεμένος. Προφανώς υποδηλώνει κάποιο χαρακτηριστικό σημάδι (ελιά, κάψιμο, ουλή) που είχε ο πρώτος που πήρε αυτό το επίθετο.
8) Σπανός: Αυτός που δεν έχει ή δεν βγάζει γένεια.
9) Τσαμούκας, Τζαμούκας: Τζαμούκι λέγεται ο ψηλός και άχαρος άνθρωπος (βλ. Επανωμή).
10) Τσιολάκης, Τσιουλάκης: Στα τουρκικά çolak είναι αυτός που έχει ένα χέρι ή έχει κάποια παράλυση στα άνω άκρα.

β) Παρομοιώσεις με ζώα

1) Καρτάλης: Στα τουρκικά kartal σημαίνει αετός. Άρα Καρτάλης είναι αυτός που μοιάζει με αετό, ίσως ο ελεύθερος ή ο ανυπότακτος.
2) Μοσχόπουλος: Βλ. πατρωνυμικά επίθετα παραπάνω.
3) Μοσχούδης: Βλ. πατρωνυμικά επίθετα παραπάνω.

γ) Αντικείμενα καθημερινού βίου

1) Κιούπης: Στα τουρκικά küp ονομάζεται η πήλινη κανάτα, το εξελληνισμένο κιούπι. Ίσως να προέρχεται από αυτή τη λέξη. Ίσως να δηλώνει και την καταγωγή, μια και η Πρώτη Σερρών παλιά λέγονταν Κιούπ-Κιοϊ.
2) Μαντζούκας: Ίσως να προέρχεται από την λέξη ματσούκι, ματσούκα, που σημαίνει μπαστούνι.
3) Τσακμάκης: Μάλλον προέρχεται από την τουρκική λέξη çakmak που σημαίνει αυτός που ανάβει, ο αναπτήρας. Ίσως να έχει την έννοια του φωτεινού, του απαστράπτοντος.
4) Χρυσέλης: Προέρχεται μάλλον από την λέξη χρυσός με την κατάληξη -έλης, που συνήθως δηλώνει καταγωγή από την Μυτιλήνη. Σημαίνει δηλαδή χρυσαφένιος, ίσως και ξανθός, ανοιχτόχρωμος.

δ) Καιρός και χρόνος

1) Μάρτης: Προέρχεται από τον μήνα Μάρτιο. Με καταγωγή από την Μυτιλήνη.
2) Πασχαλάς: Ο Πασχαλινός. Ίσως να είναι και πατρωνυμικό, και να προέρχεται από το όνομα Πασχάλης. Με καταγωγή από την Παλαιόχωρα.
ε) Συγγένεια και ηλικία

"Άγιος Πρόδρομος Χαλκιδικής"